Uzależnienie od komputera

Witam mam dość spory problem. Mianowicie moja dziewczyna z która jestem już 5 lat, 2 lata temu poszła na wakacje do pracy. Zarobione pieniądze przeznaczyła na kupno komputera. Od razu został tam podłączony internet, i wtedy zaczęło się moje piekło. Na początku grała w rożne gry, przez siec jak i te nie wymagające połączenia sieciowego, z czasem zaczęła się logować na rożne strony typu nk. Po pewnym czasie gdy tylko rano otwierała oczy włączała komputer(do dziś tak jest). Zaczęła grać na kurniku z różnymi facetami(nigdy nie z kobietami) i zawierać znajomości. Zacząłem się martwić, byłem zazdrosny ponieważ poświęcała im całą uwagę. Z tego powodu prowokowałem kłótnie chciałem żeby przestała, próbowałem na nią wpłynąć. Doprowadziło to tylko do rozpadu naszego związku i tego że zaczęli przyjeżdżać do niej koledzy z kurnika. Kochałem ja i kocham nadal więc się usunąłem. Facet z kurnika okazał się palantem i wróciła do mnie po pół roku ze słowami "za wysoką poprzeczkę postawiłeś innym". Pomyślałem ze coś się w końcu zmieni. Myliłem się. Było dobrze może miesiąc. Okazało się ze jak nie była ze mną grała w grę MMORPG i tam poznała nowych ludzi z którymi całymi dniami rozmawiała na Team Speak'u. Znów byłem zazdrosny zakazałem jej kontaktu z nimi i na tym się skończyło. Mój kuzyn i najbliższy przyjaciel też ma problem z komputerem nie ma dziewczyny żyje tylko grami. Dogadywał się z moją kobietą bardzo dobrze. Sam gram w counter strike ale w miarę rozsądku. Kupiłem steam i grałem z kuzynem w końcu moja dziewczyna dołączyła do nas. Także kupiła steam i znów się zaczęło, tylko było gorzej. Dzwoniłem do niej np. w ważnej niecierpiącej zwłoki sprawie a ona nie odbierała bo szła i by ja zabili. Prawie się przestałem liczyć. Kłótnie nic nie pomagały więc pogodziłem się z tym, że w jej życiu jestem rolą drugoplanową. Nic jej nie pokazywałem ani nikomu, ale wewnątrz się męczyłem. Moja kobieta studiuje ledwo zdaje bo zamiast się uczyć gra i rozmawia z kolegami. Postanowiłem zmienić taktykę, wyciągałem ją z domu na spacery do lasu, do rodziny, do kina. Miałem trochę ograniczone możliwości bo chodziłem do szkoły i nie miałem pieniędzy. Ale ona i tak jak tylko wracaliśmy siadała przy komputerze. Poddałem się. Pewnego dnia wróciła ze studiów i powiedziała mi "kochanie Gośka(jej najlepsza przyjaciółka z która otrzymuje rzadki kontakt)zaproponowała mi wyjazd nad morze" powiedziałem że dobrze, zapytałem kiedy itp. 2 dni później niechcący powiedziała że to wcale nie Gośka jej to zaproponowała. Zrozumiałem że okłamała mnie, więc zapytałem w czym jeszcze mnie okłamała. Nie odpowiedziała tylko na drugi dzień dostałem wiadomość na gg że największym kłamstwem jest to, że dalej rozmawia na team steaku z tamtymi facetami. Jakoś to przetrwałem. Nowa wersja że z dziewczynami ze studiów jedzie nad morze, dużo mi o studiach opowiadała więc wiedziałem że nie ma z nimi zbyt bliskich stosunków. Przyjąłem tą wersje ja jej pozwoliłem rozmawiać z nimi a ona obiecała nie kłamać. Nadal się tym przejmowałem a sytuacja zmusiła mnie do wyjazdu do Anglii na krótki okres czasu. Tęskniłem tak strasznie więc codziennie wchodziłem na internet żeby z nią pogadać. Pierwsze dni dostawałem odpowiedź że właśnie zaczęła grac i popiszemy kiedy indziej. Złościłem się na zewnątrz w środku się załamałem. doszedłem do wniosku że to może to przeze mnie, że coś źle robię. Postanowiłem że jak przyjadę będę najlepszym facetem na świecie. Zjechałem z Anglii na egzamin zawodowy z prezentami i pieniędzmi które dałem jej na wyjazd nad morze. Pozwalałem jej na wszystko po prostu powierzchownie stałem się najlepszym facetem na świecie. I było dobrze. Zaproponowałem jej że odwiozę ją jak pojedzie nad morze na dworzec odpowiedziała "nie". Nie wiedziałem co o tym myśleć a w mojej głowie zrodziła się myśl że ona jedzie właśnie z tymi swoimi kolegami i dlatego nie chce żebym jechał bo jeden z nich mieszka w Krakowie skąd ma jechać. Ja też poznałem sporo znajomych przez internet sam pół roku żyłem tylko internetem i spotkałem się z koleżanką wiedziała o tym.Pomyślałem że jak chce się z nimi spotkać to czemu mi nie powie po prostu i że znów mnie okłamuje. Zachowałem moje podejrzenia dla siebie. Moja mimowolną reakcje jaka był "zbolały" wyraz twarzy wymówiłem, że się stresuje bo jutro mam egzamin. Za każdym razem jak przychodzę słyszę, że z nimi rozmawia na team speaku więc szybko daje znać że przyszedłem, żeby nie naruszać jej prywatności i nie słuchać o czym gadają skoro ona tego nie chce. Rozłącza się z nimi, w pokoju bałagan, oblała egzamin bo zamiast się uczyć gadała z nimi. Jej wyjazd mógł nie wypalić ponieważ nie wiedziała kiedy są poprawki ale okazało się że tydzień później. Dziś przyszedłem do domu i naszła mnie myśl że ona po prostu wpadła w nałóg, od razu zacząłem czytać o tym w internecie i zyskałem pewność że tak jest. Wiem z autopsji jak to jest ciężko rzucić więc nie wiem co robić. Jak mam zacząć z nią o tym rozmawiać? Jak przekonać że wpadła w nałóg? Jak ją z tego wyciągnąć? Proszę pomóżcie mi bo nie wiem co robić. Nie wiem jak sobie z tym poradzić, już nawet jak o tym myślę nie potrafię przestać płakać nad tym wszystkim. Pomyślałem o pewnym sposobie ale nie wiem czy to dobry pomysł bo ja palę a ona strasznie tego nie lubi i ja bym ją wspierał też kończąc z nałogiem?