Strach przed podjęciem nowej pracy i nie tylko

misiek no trzeba zacząć działać by sytuacje poprawić...takie siedzienie i mówienie "nie dam rady"nic nie zmieni.
Idz do psychiatry...prawdopodobnie konieczna będzie psychoterapia,póki nie zrozumiesz mechanizmu działania pewnych zachowań i walki z nimi sytuacja nie ulegnie zmienie.
Musisz walczyć a przede wszystkim dać sobie pomoc.
Od razu nie będzie poprawy bo to złożony procesz ale im szybciej zaczniesz tym prędzej będzie możliwe normalne funkcjonowanie.
Mase pracy nad sobą i systematyczności potrzeba więc działaj bo szkoda czasu:)

Na pewno do psychiatry a może do psychologa?

Witaj Misiek :)
Ja widze ze jestes bardzo wrazliwym i nie pewnym siebie mlodym czlowiekiem...z tad prawdopodobnie twoje problemy! napewno trzeba cos z tym zrobic...zeby przynajmniej zlagodzic te nieprzyjemne objawy! Wrazliwym czlowiekiem pozostaniesz juz zawsze...nad reszta mozesz popracowac pod okiem dobrego psychologa! nie czekaj tylko poszukaj dobrego fachowca!
Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję wam bardzo za zainteresowanie się tematem.

Czy ktoś również miał taki problem jak ja?

Ja mam cały czas i do tego tysiąc innych...od nie dawna wróciłam do pracy a było tak,że uziemiłam się w domu.
Da się ale trzeba czasu no i trzeba dać sobie pomoc jak już pisałam.
Ja sama nie dała bym rady...pewnie spod kołdry bym nie wychodziła a żyć trzeba.

Również mam inne problem których nie wymieniłem, z tego co się dowiedziałem jest to fobia społeczna. Czy konieczna jest wizyta u psychologa? A może to po jakimś czasie samo minie? Najbardziej to denerwuje mnie rozmowa z znajomymi osobami (nie wiem co mam mówić) oraz pisanie podpisywać czegoś w otoczeniu innych osób bo wtedy to ręka mi się trzęsie.

To tylko diagnoza. Znałem kiedys faceta, ktory tez usłyszał taki wyrok: fobia spoleczna. Jak sie tylko dowiedział, ze to diagnoza i miec jej wcale nie musi jesli nie chce wyrzucił do smieci i zajał sie tworzeniem fajnych relacji z ludzmi. Widzisz tutaj chodzi o to ze psychologia lub szufladkowac ludzi i diagnoza wcale nie oznacza niczego dobrego. Moim zdaniem to czego sie nauczyłes to taka strategia, ktora ma Cie rpzed czyms chronic ale niezupełnie spełnia swoje cele. Osobiscie widziałem jak facet pozbył sie fobii spolecznej a drugi fobii wystapien publicznych(która tak w ogole jest na 1 miejscu w rankingu fobia, ktora trapi najwiecej ludzi) w ciagu 3 minut za pomoca cwiczenia, ktore jzu wielokrotnie umieszczalem na forum. Krotko piszac pomysl sobie o tym co sprawia ze źle sie czujesz i zrob to cwiczenie:

https://www.youtube.com/watch?v=EVjGKD853-o

potem pomysl sobie o czyms przyjemnym i zrob to cwiczenie ponownie ale z mysla o tym ze po prsotu bedizesz dzieki temu szczesliwszy. Kosztuje Cie to minute roboty i w zasadzie nie wymaga zadnego wysiłku a działa cuda. Fobia to nie wyrok, ktory Ci włoza i stwierdza no to teraz czeka Cie długie leczenie. Mozesz im wtedy rownie dobrze pomachac i byc moze juz zastanawiasz sie jak bedzie wygladało Twoje zycie gdy bedziesz miał swietne relacje z innymi, znajdziesz super prace w ktorej bedziesz sie spełniał i po prsotu zaczniesz zyc tak jak zawsze chciałes. Pozdrawiam Cie:)

Co do Ciebie Ago, pomysl o tym co by sie zmieniło w Twoim zyciu gdybys nie miała tej fobii. Ludzie zyja w przekonaniu, ze istnieje fobia i trzeba to zaakceptowac i nawet nie targuja sie o przyjecie tego przekonania, a innym wytykaja ze nimi manipuluja. Fobie same w sobie to wyuczone mechanizmy, ktore maja nas przed czyms chronic. Czasem sie zdarzy ze po prostu wleca jakies krzywe "psychologiczne" przekonania i człowiek zaczyna zyc tak jakby był uposledzony bo jakis autorytet w postaci psychologa powiedział, ze to jest fobia ale nie mowił nic o tym ze mozna tego nie miec jesli sie chce. Ja miałem podobnie. Dawniej lekarz przy okazji leczenia kregosłupa stwierdził u mnie nerwice, a jeszcze wczesniej dowiedziałem sie o socjofobii i zyłem z przekonaniem ze wyrok zapadł. Jakiez było moje zdziwienie gdy okazało sie ze jesli tego nie chce to nie musze tego miec. A to tak mozna?:o - to było moje pierwsze pytanie...Chwile, ktore straciłem na zyciu w tych przekonainach juz nie wroca ale solidnie wziałem sie za tworzenie tego czego nie udało by mi sie wczesniej bo myslałem ze to po prostu tak musi byc. Mozna by sie zastanowic ile osob przestałoby miec swoje dolegliwosci gdyby nie przeczytali o depresjach itd. ale to juz tylko moja opinia

Zgodze sie ze slowami k23....wszelkiego rodzaju fobie i nerwice sa tak naprawde po to zeby nam cos uswiadomic......zeby zmusic nas do zmian w swoim zyciu i swoim mysleniu! To sygnal organizmu ze robimy cos wbrew sobie! samemu czasami trudno to sobie uswiadomic i dotrzec do tych problemow..dlatego tak bardzo potrzebny jest dobry psycholog...ktory nas na te konflikty wewetrzne nakieruje! Nerwice,fobie..sa jak najbardziej wyleczalne....tylko wymagaja ciezkiej pracy nad soba,ktora sie naprawde oplaca...bo zycie po chorobie jest juz zupelnie inne,lepsze...niz przed :)

k23 masz racje człowiek ma zdolność do wmawiania sobie wielu rzeczy jednak czasem mimo najmocniejszych przekonań coś nas paraliżuje i niestety ja nie potrafie tego całkowicie wymazać,nie da się o tym nie myśleć.
Nie napisze,że się z tym pogodziłam bo tak nigdy się nie stanie...nie i już,walcze cały czas,robie co moge,staram się żyć jak kiedyś ale...zawsze jest to ale.
Zrozumiałam na czym polegają moje zaburzenia,wiem wszystko a nawet jeszcze więcej,mase książek wyczytałam,z wieloma ludzmi rozmawiałam...jest lepiej,dużo lepiej niż kiedyś(ze śmiciami nawet nie zeszłam)teraz ide do sklepu,wróciłam do pracy,nie siedze i nie zastanawiam się już dlaczego teraz serce bije mi tak a za chwile inaczej.
Ucze się żyć od nowa ale nerwica cały czas jest ze mną.
K23 kolejny raz napisze Dziękuje za Twoje rady i przemyślenia(i pytania,które kiedys mnie wkurzały)zrozumiałam,że po coś są...i pomagają zrozumieć.

Może mnie tu źle zrozumieliście ja nie mam strachu aby pójść po coś do sklepu czy powiedzmy zapytać się kogoś obcego która jest godzina itp. Ja mam strach wtedy kiedy mam gdzieś iść coś załatwić wypisać i podpisać, czasem jest dobrze czasem źle. 4Lata temu byłem w wojsku strach ogromny, przez parę dni nie mogłem nic na stołówce zjeść nie potrafiłem utrzymać łyżki w ręce tak okropnie mi się trzęsła, zbiegiem czasu minęło ale lęk nadal jest.

To cwiczenie, ktore Ci podałem podziała bez roznicy na to jak strach wystepuje. Wystarczy o tym pomyslec i zaczac odwracac to uczucie.