pabi-dexamethason ?

napisał/a: Sniezynka 2007-07-05 19:11
Ostatnio miałam wizyte u pani endokrynolog przepisała mi ten lek pabi-dexamethason czy ktoś orientuje się co to wogóle jest?? Nie ma tam żadnej ulotki:( a na necie zbyt wiele o tym nie ma boje sie to brac:(
napisał/a: klapouszek2 2007-07-07 23:14
Skład
1 tabl. zawiera 0,5 mg lub 1 mg deksametazonu.

Działanie
Syntetyczny glikokortykosteroid o bardzo silnym i długotrwałym działaniu przeciwzapalnym oraz działaniu przeciwalergicznym i immunosupresyjnym, pozbawiony działania mineralokortykoidowego. Blokuje wydzielanie ACTH przez przysadkę. Przyspiesza katabolizm białek, nasila lipolizę, zwiększa stężenie glukozy we krwi. Po podaniu doustnym szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. T0,5 wynosi około 190 min.

Wskazania
Pierwotna i wtórna niedoczynność kory nadnerczy, przewlekła kortykoterapia pozasubstytucyjna. W diagnostyce i różnicowaniu nadczynności kory nadnerczy (test hamowania wydzielania kortykotropiny).

Przeciwwskazania
Nadwrażliwość składniki preparatu. Uogólnione zakażenia grzybicze.

Środki ostrożności
Ostrożnie stosować we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, uchyłkowatości jelit, świeżych zespoleniach jelitowych, czynnych lub utajonych wrzodach trawiennych, niewydolności nerek, nadciśnieniu, po świeżym zawale serca, w osteoporozie, miastenii, zaburzeniach psychicznych, niedoczynności tarczycy, marskości wątroby oraz u dzieci. U pacjentów leczonych preparatem, ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg. Pacjenci podczas leczenia preparatem nie powinni być szczepieni żywymi szczepionkami wirusowymi. Podczas podawania deksametazonu w utajonej gruźlicy lub przy znacznym odczynie tuberkulinowym nasila się ryzyko uczynnienia gruźlicy.

Ciąża i okres karmienia piersią
Ze względu na brak badań klinicznych w ciąży stosować jedynie w przypadku, gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Niemowlęta matek leczonych w ciąży deksametazonem, należy obserwowować ze względu na ryzyko wystąpienia niedoczynności nadnerczy. Deksametazon przenika do mleka matki, w przypadku konieczności zastosowania leku w okresie karmienia piersią należy przerwać karmienie.

Działanie niepożądane
Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej: zatrzymanie sodu i wody, zastoinowa niewydolność serca, zasadowica hipokalemiczna, utrata potasu. Zmiany w układzie narządów ruchu: osłabienie lub zanik mięśni, osteoporoza, kompresyjne złamania trzonów kręgów, aseptyczna martwica główek kości udowej i ramiennej, zerwanie ścięgna, złamania kości długich. Choroby przewodu pokarmowego: wrzód trawienny, perforacja jelit, zapalenie trzustki, wzdęcie, zapalenie przełyku z owrzodzeniami, nudności. Zmiany skórne: opóźnione gojenie ran, zmiany zanikowe skóry, ścieńczenie skóry, wybroczyny i wylewy krwawe, rumień, alergiczne zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy, nasilenie potliwości, pokrzywka. Zmiany neurologiczne: drgawki, podwyższenie ciśnienia śródczaszkowego, zawroty i ból głowy. Zmiany endokrynologiczne: zaburzenia miesiączkowania, objawy zespołu Cushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci, zahamowanie osi przysadkowo-nadnerczowej, zaburzenia tolerancji glukozy do cukrzycy posteroidowej. Zaburzenia narządu wzroku: zaćma podtorebkowa tylna, podwyższenie ciśnienia śródgałkowego, jaskra z możliwością uszkodzenia nerwu wzrokowego, wytrzeszcz, nadkażenia grzybami lub wirusami. Zmiany metaboliczne: ujemny bilans azotowy, nadwaga. Obserwowano również zaburzenia psychiczne, zakrzepy z zatorami oraz reakcje nadwrażliwości. Przerwanie leczenia po długotrwałym stosowaniu może wywołać objawy zespołu odstawienia, takie jak gorączka, ból mięśni i stawów, złe samopoczucie.

Interakcje
Fenytoina, efedryna i rifampicyna osłabiają działanie deksametazonu. Estrogeny i doustne środki antykoncepcyjne nasilają działanie steroidów. Glikokortykosteroidy zmniejszają lub w niektórych przypadkach potęgują działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych (należy kontrolować czas protrombinowy). Zmniejszają działanie hipoglikemizujące leków przeciwcukrzycowych oraz somatotropiny. Równocześnie stosowane leki moczopędne (oprócz diuretyków oszczędzających potas) zwiększają ryzyko hipokaliemii. W połączeniu z glikozydami naparstnicy zwiększa prawdopodobieństwo zaburzeń rytmu serca. Równoczesne stosowanie z diuretykami i amfoterycyną B nasila hipokaliemię. Glikokortykosteroidy zwiększają zapotrzebowanie na leki przeciwcukrzycowe, podawane w skojarzeniu z NLPZ, kwasem acetylosalicylowym oraz alkoholem nasilają działanie wrzodotwórcze, jednocześnie zmniejszając skuteczność kwasu acetylosalicylowego.

Dawkowanie
Dawkę ustala się indywidulanie, zależnie od rodzaju i nasilenia choroby oraz reakcji na lek. Dorośli: początkowo 0,5-9 mg/dobę zależnie od wskazania. Po uzyskaniu poprawy należy ustalić możliwie najmniejszą, skuteczną dawkę podtrzymującą, stopniowo zmniejszając dawkę początkową. W diagnostyce: test hamowania deksametazonem: 0,5 mg co 6 h przez 2 doby, następnie 2 mg co 6 h przez 2 doby (ocenia się wydalanie dobowe 17-OHCS w moczu w 2 i 4 dobie testu). W stanach ostrych i zaostrzeniach chorób przewlekłych leczenie rozpoczyna się od iniekcji, a kontynuuje drogą doustną. Nie należy nagle przerywać leczenia preparatem, lecz stopniowo zmniejszać dawki deksametazonu.

Uwagi
Preparat może powodować fałszywie ujemny wynik testu z błękitem nitrotetrazolowym na obecność zakażenia bakteryjnego, u pacjentów leczonych indometacyną dodatkowo fałszywie ujemny wynik testu DST. Należy zachować ostrożność, prowadząc pojazdy i obsługując urządzenia mechaniczne.