Migotanie w polu widzenia, ból głowy, problemy z psychiką.

Witam
Z góry dziękuje za wszelkie odpowiedzi wszystkie będą pomocne.

Mam 21 lat i przez dłuższy okres życia nasilają u mnie się coraz bardziej uciążliwe objawy.

Zacznę od początku. - W wieku ok. 12 lat kiedy to byłem z rodzicami w hipermarkecie wystąpił u mnie tępy ból głowy w okolicach czoła i skroni po czym nagle przestałem niewyraźnie widzieć na prawe oko, był to dla mnie szok myślałem że już nie będę na nie nigdy widzieć. Kiedy obudziłem się następnego dnia widziałem już na to oko wyraźnie jednak z czasem zauważyłem migotanie wszystkich powierzchni w polu widzenia. Najbardziej widać to przy kontrastujących paskach jak również na kratkach i silnych neonowych kolorach. Nie mogłem się do tego przyzwyczaić i z czasem pojawiła się u mnie objawy nerwicowe i depresyjne.

Jako ze moi rodzice bagatelizowali problem (zaznaczę tu ze nigdy nie miałem od nich wsparcia, ciepła i wystarczającego zainteresowania) z czasem się do tego przyzwyczaiłem jednak znacznie odbierało mi to radość z życia. Przestałem zwracać na to uwagę, chciałem zapomnieć o tym problemie i udało się. Jednak mój nastrój stale się obniżał i nachodziły mnie coraz częstsze depresje oraz zamartwianie się. Wraz ze zmianą szkoły spadł mój nastrój i zacząłem chodzić do psychologa. Oczywiście przeprowadzał ze mną szczegółowy wywiad co się dzieje u mnie na chacie, jakich mam rodziców, jak odbieram świat. Nic sie nie zmieniało oprócz tego ze poczułem że nie jestem ze swoim problemem mam i ktoś mi pomaga. Raczej to była iluzja pomocy bo wcale mnie nikt nie nauczył jak mam sobie z tym radzić i co mam z tymi swoimi oczami zrobić.

Ratowałem się poczuciem humoru, i robieniem różnych pomysłowych rzeczy żeby wokół mnie działo coś żebym zapomniał o tym migotaniu w oczach. W szkole mieliśmy świetnie rozumiejącą się zgraną ekipę.W dzieciństwie nosiłem okulary, chciałem do nich wrócić w nadziei ,że skorygują owe tajemnicze migotanie. Okuliści bagatelizowali problem i zalecani noszenie szkieł korekcyjnych jednak im wyraźniejszy wzrok tym migotanie jest silniejsze.
Z czasem znowu zapomniałem o problemie jednak cały czas nie mogłem się odnaleźć i stwierdzić czego tak naprawdę chce w życiu. Wszędzie to widziałem, wszędzie miałem światłowstręt, i pojawiały się coraz częstsze bóle głowy i uczucia zmęczenia. Kiedy zostawałem sam nachodziły mnie natłoki myśli.
Mój nastrój obniżał się w okresach wakacyjnych szczególnie wtedy kiedy było bardziej duszno i gorąco. Zacząłem widzieć podwójnie światła na ulicy po zmierzchu. Widzę jakby były rozciągnięte lub widzę je podwójnie.

Prawdziwa jazda zaczęła się kiedy skończyłem liceum i zacząłem pracować i to własnie wydarzyło się w tym roku. Jako że nie miałem lekkiej pracy i byłem w niej sam to cały czas siedziałem w swojej głowie, cały czas byłem zmęczony a do pracy szedłem jak na skazanie. Brak satysfakcji z życia powoduje że nic mnie nie motywuje. Zaczęłem również odczuwać dziwne kłucie w przedniej części głowy. Albo duże pulsujące albo jakby ktoś by mi przesuwał igłę w mózgu.
Cały czas kontrolowałem swoje oko i widziałem jak tracę na nie ostrość wzroku.
Poszedłem na laserową korekcje wzroku w nadziei że bede widział wyraźniej i migotanie zniknie. Poprawili mi wzrok w prawym oku ale pozostało migotanie i efekt halo wokół świateł.Mam wrażenie lekkiej błony na oku.

Jako że rodzice nie widzą świata po za swoim własnym nie mogłem się z nimi dogadać i czułem się jak w klatce więc wyjechałem do Wrocławia żeby rozpocząć samodzielne życie. Jako że jestem mało odporny na stres i nic mnie satysfakcjonuje w ciągu 4 miesięcy zmieniłem tam prace trzy razy z ostatniej zwolnili mnie przez brak koncentracji, pamięci i powolne wykonywanie zadań. Podczas pobytu we Wrocławiu zauważyłem zanik uczuć i pogłębiające się rozdrażnienie oraz natłok myśli coraz bardziej pogłębiającą się depresję. Mój nastrój sięgnął po derealizacje i dezorientacje, świat stał się nie do wytrzymania a w głowie miałem chaos.Poczułem samotność i zacząłem się czy świat który jest wokół mnie jest prawdziwy i czy nie jest czasem koszmarem. Ból głowy i oczu narastał. Straciłem libido i częściowo potencje. Byłem zmuszony wrócić do rodzinnego domu poczułem trochę ulgę chociaż nigdzie nie czułem się dobrze. W zasadzie tak mało czułem że wcale nie czułem się jakbym wracał do domu.
Zacząłem ograniczać stres i wbrew opinii najbliższych przestałem obwiniać siebie za swoje samopoczucie.
Z czasem pojawiły się męty w prawym oku i zadyszka.
Zapisałem się w urzędzie pracy żeby mieć ubezpieczenie i chodzić do psychologa - nie wiele mi pomaga.
Dostałem staż w hurtowi papierniczej z której również po miesiącu zostałem zwolniony przez brak pamięci i koncentracji. Sam coraz częściej zacząłem zauważać że zapominam co robiłem wczoraj albo przed chwilą, co kto do mnie mówił i że nie kojarzę faktów. Cały czas szukam swoich rzeczy. Czuje się jak we śnie.

Zrobiłem podwójne badania na borelioze - wynik negatywny.
Zrobiłem sobie kompleksowe badania wzroku. Ciśnienie w oku, badania rogówki, dno oka, ciśnienie oka, ostrość wzroku, stygmatyzm. Nic nie wykazali oprócz niewielkiej nadwzroczności. Z moją przypadłością skierowali mnie do neurologa.
Byłem u internisty nawet mnie do końca nie wysłuchał i \*że nerwica\* ale w rozpoznaniu napisał \*ból głowy\* i skierował do neurologa i uwagą żebym nie mówił o swoich problemach psychicznych żeby mnie skierował na prześwietlenie głowy i inne badania neurologiczne.

Sam zalecił mi badania:
crp 0,17
aso 31
rf