krwotok z podudzia

napisał/a: fohr 2010-04-13 21:54
witam

jakie dokladnie akcje powinny byc wykonywane w przypadku krwotoku z podudzia? bylbym dozgonnie wdzieczny za dokladne opisanie tych akcji i zdjecia zwiazane z tym

serdecznie pozdrawiam
napisał/a: emilia2109 2010-04-14 18:15
Różnorodnym urazom ciała towarzyszą krwawienia spowodowane przerywaniem ciągłości
naczyń krwionośnych. W zależności od tego, jakie naczynie krwionośne zostało uszkodzone,
rozróżniamy: krwotoki tętnicze, krwotoki żylne, krwotoki miąższowe.
Krwotok tętniczy rozpoznajemy po tryskaniu krwi z rany silnym, pulsującym strumieniem,
zgodnymi z rytmem serca. Krew tętnicza ma kolor żywej czerwieni, ponieważ zawiera dużą
ilość tlenu. W przypadku całkowitego przecięcia tętnicy nie wyczuwa się tętna na jej
obwodzie. Krwotok tętniczy rzadko ustaje samoistnie, gdyż panujące w tętnicach ciśnienie i
szybki prąd krwi nie pozwalają na tworzenie się skrzepów zamykających światło naczynia.
Również włókna sprężyste znajdujące się w ścianach naczyń tętniczych uniemożliwiają
samoistne zamknięcie się światła naczynia i z tego względu uszkodzenie małej tętnicy może
być groźne dla życia.
Tamowanie krwotoków tętniczych (duże krwawienia) polega na zatrzymaniu krwotoku
poprzez ucisk palcem lub dłonią na miejsce krwawienia (pożądane jest założenie na
uciskającą rękę rękawiczki tub foliowego worka). Ucisk ten można zastąpić założeniem
opatrunku uciskowego na miejsce krwawienia. Opatrunek uciskowy można założyć
bezpośrednio na miejsce zranienia przez ułożenie na gazie przykrywającej ranę kilku warstw
waty, ligniny lub gazy oraz mocniejsze przebandażowanie go.
Przy dużym krwotoku, którego nie daje się opanować w opisany wyżej sposób, można
zastosować sposoby, które powodując niedokrwienie kończyny, mogą spowodować jej
martwicę, a mianowicie:
- ucisk na tętnicę między raną a sercem,
- opaskę uciskową,
- wałek z bandażu przyciskający tętnicę do kości. Stosuje się to w przypadku:
- uszkodzenia tętnic na kończynie górnej szczególnie tętnicy ramiennej; wkładamy wtedy
wałek z bandaża do środkowej części dołu pachowego mocno przybandażowujemy kończynę
do klatki piersiowej,
- krwotoku z tętnic na podudziu czy stopie; wałek z mocnego zwiniętego bandaża wkładamy
do dołu podkolanowego, maksymalnie zginając kończynę w stawie kolanowym, przyciągamy
podudzie do uda i ustalamy tę pozycję za pomocą chusty trójkątnej bądź bandaża,
- groźnego dla życia krwotoku z uszkodzonej tętnicy udowej; wkładamy wtedy wałek z
bandaża do środkowej części pachwiny, następnie - zginając mocno kończynę w stawie
biodrowym -przyciągamy udo do brzucha i ustalamy ją w tej pozycji za pomocą chusty
trójkątnej lub bandaża.
Raz założonej opaski uciskowej nie poluźnia się i nie zdejmuje.
Krwotok żylny charakteryzuje się równomiernym wydobywaniem krwi z rany. Ma ona
zabarwienie ciemnoczerwone. Tamowanie krwawień żylnych w ramach pierwszej pomocy
jest proste. Naczynia żylne mają ściany wiotkie, ciśnienie panujące w żyłach jest nieznaczne,
a wolny prąd krwi sprzyja powstawaniu skrzepów. Toteż wystarczy nałożenie grubszego
opatrunku i nieco mocniejsze przybandażowanie go.
Krwotok miąższowy charakteryzuje się pojawieniem bezpośrednio po zranieniu
punkcikowatych kropli krwi, która następnie spływa wolno z całej uszkodzonej powierzchni.
Powstaje on wskutek przerwania większej liczby naczyń włosowatych w uszkodzonych
mięśniach lub narządach miąższowych. Tamowanie krwawień miąższowych polega na
nałożeniu zwykłego opatrunku jałowego.
Krwotoki można również podzielić na zewnętrzne, gdy krew z naczyń wylewa się
bezpośrednio na zewnątrz (np. przy zranieniach) oraz wewnętrzne, w których krew z
uszkodzonych naczyń gromadzi się w jamach ciała lub narządach (np. w jamie otrzewnej,
krwotok płucny). Krwotoki wewnętrzne są trudne do rozpoznania i dlatego bardzo istotne w
ich ustaleniu są warunki powstania urazu oraz objawy ogólne występujące po urazie.
Krwotok z nosa. W razie krwotoku z nosa należy pochylić głowę do przodu (chory powinien
przy tym siedzieć), ścisnąć skrzydełka nosa, kierując ucisk do środka nosa i ku górze w
kierunku przegrody nosowej. Jednocześnie stosuje się zimne okłady na nasadę nosa i okolicę
karku.