Gronkowiec?
napisał/a:
ona_2310
2009-09-23 17:37
Witam!
Byłam chora na grype. Objawiało się to ogromnym bólem gardła, głowy, stanem podgorączkowym i katarem. Następnie pojawiła się ropa w pępku (o czym pisałam już w innym poście). Początkowo objawiało się to samym wyciekiem, później zaczął mnie boleć pod dotykiem pępek a następnie bołał juz do takiego stopnia, że kichnięcie czy kaszlnięcie powodowało ból. W takim stanie znalazłam się w szpitalu. Po dwóch dniach zrobiono mi operację, po czym sączkowano ranę z ropy. Wcześniej jednak zrobiono wymaz z pępka i wyszło, że żadnych pasożytów nie stwierdzono. Operacja zniwelowała wszelkie bóle i wycieki ropne. Lekarze powiedzieli, że miałam ropień, zbiór ropy pod pępkiem. Jednak (2 tygodnie po wyjściu ze szpitala) znów boli mnie gardło. Byłam dzisiaj u laryngologa i okazało się z wymazu z gardła (który był robiony jeszcze przed pójsciem do szpiatala) że jestem zarażona gronkowcem. W szpitalu wyszło, że nie ma nic. Opinia laryngologa jest taka, że ropiejący pępek i moje jakże zapuchniete i "zbąblone" gardło mogą mieć coś wspólnego z gronkowcem. Przepisał mi antybiotyk i jakiś lek na odporność (ktora u mnie jest niewielka). Jaka jest opinia "tutejszych" lekarzy na ten temat? Czy jedno z drugim może mieć coś wspólnego? Czy gronkowiec jest grożny? Jak go zwalczać? Jak można nim zarazić drugą osobę? Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi.
Byłam chora na grype. Objawiało się to ogromnym bólem gardła, głowy, stanem podgorączkowym i katarem. Następnie pojawiła się ropa w pępku (o czym pisałam już w innym poście). Początkowo objawiało się to samym wyciekiem, później zaczął mnie boleć pod dotykiem pępek a następnie bołał juz do takiego stopnia, że kichnięcie czy kaszlnięcie powodowało ból. W takim stanie znalazłam się w szpitalu. Po dwóch dniach zrobiono mi operację, po czym sączkowano ranę z ropy. Wcześniej jednak zrobiono wymaz z pępka i wyszło, że żadnych pasożytów nie stwierdzono. Operacja zniwelowała wszelkie bóle i wycieki ropne. Lekarze powiedzieli, że miałam ropień, zbiór ropy pod pępkiem. Jednak (2 tygodnie po wyjściu ze szpitala) znów boli mnie gardło. Byłam dzisiaj u laryngologa i okazało się z wymazu z gardła (który był robiony jeszcze przed pójsciem do szpiatala) że jestem zarażona gronkowcem. W szpitalu wyszło, że nie ma nic. Opinia laryngologa jest taka, że ropiejący pępek i moje jakże zapuchniete i "zbąblone" gardło mogą mieć coś wspólnego z gronkowcem. Przepisał mi antybiotyk i jakiś lek na odporność (ktora u mnie jest niewielka). Jaka jest opinia "tutejszych" lekarzy na ten temat? Czy jedno z drugim może mieć coś wspólnego? Czy gronkowiec jest grożny? Jak go zwalczać? Jak można nim zarazić drugą osobę? Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi.
napisał/a:
ona_2310
2009-09-25 15:01
Bardzo proszę, czy ktoś mógłby wypowiedzieć się w tej sprawie?
napisał/a:
majka262
2009-09-27 08:08
Jedyne co mogę polecić - sama stosowałam to wyciąg z liścia oliwnego. Poniżej załączam treść ulotki:
Oleae Folium – Ekstrakt 6:1
Jest coś niezwykłego w liściu oliwnym. Otóż drzewo oliwne i jego liść to pierwsza roślina, o której wspomina Pismo Święte: „Gołębica wróciła do niego pod wieczór, trzymając w dziobie zerwany świeży liść z drzewa oliwnego. I poznał Noe, że wody na ziemi opadły”. (Genesis 8 : 11). Znacznie później Objawienie Św. Jana wskazuje nam liść oliwny jako lek służący zdrowiu „całych narodów”: „Na środku ulicy jego i na obu brzegach rzeki drzewo żywota, rodzące dwanaście razy, wydające co miesiąc swój owoc, a liście drzewa służą do uzdrawiania narodów”.
Objawienie Św. Jana 22:2. W Nowym Testamencie ponownie pojawia się wizja drzewa życia z jego liśćmi o uzdrawiającej mocy: „Na obu brzegach potoku będą rosły różne drzewa owocowe; liść ich nie więdnie i owoc się nie wyczerpie; co miesiąc będą będą rodzić świeże owoce, gdyż woda dla nich płynie ze świątyni. Owoc ich jest na pokarm, a liście ich na lekarstwo”.
Księga Ezekiela 47:12. Starożytni Egipcjanie wykorzystywali wyciąg z liści oliwnych do mumifikowania ciał faraonów ponieważ wierzyli, że posiada on niebiańską moc. Późniejsza medycyna ludowa przez wieki stosowała liść oliwny jako środek przeciw gorączce. Pierwsza medyczna wzmianka o właściwościach leczniczych liścia oliwnego pochodzi z 1854 roku. W Żurnalu Farmaceutycznym Daniel Hanbury donosił o właściwościach wyciągu z liści oliwnych. Stał się on bardzo popularny w Anglii, w szczególności leczono nim chorych powracających z kolonii tropikalnych. Autor przypuszczał, iż kluczem uzdrawiającej mocy jest gorzka substancja produkowana przez drzewo oliwne. Jego domysły zostały potwierdzone dziesiątki lat później, kiedy to naukowcy wyodrębnili tę gorzką substancję nazywając ją oleuropeiną. Jak okazało się później, to ona odpowiedzialna jest za szczególną wytrzymałość
i odporność drzewek oliwnych na szkodniki i bakterie. Prowadzono szereg prac badawczych nad wyciągiem z liścia oliwnego.
W 1962 roku włoscy uczeni opublikowali wyniki wskazujące iż oleuropeina obniża ciśnienie krwi u zwierząt. Dalsze badania europejskie potwierdziły te wyniki. Stwierdzono jednocześnie, że oleuropeina zwiększa przepływ krwi w naczyniach wieńcowych, łagodzi arytmię, zapobiega skurczom
mięśni. Duńscy naukowcy wyodrębnili aktywny składnik oleuropeiny – kwas eleonowy, który wykazywał silne właściwości antybakteryjne. Pod koniec lat 60-tych uczeni z Upjohn – dużej amerykańskiej firmy farmaceutycznej odkryli że kwas eleonowy powstrzymuje rozwój wirusów. Działał on w rzeczywistości na wszystkie testowane wirusy. Dalsze badania laboratoryjne z solami kwasu eleonowego wykazały jego dużą skuteczność przeciw bakteriom oraz pasożytom. Okazało się jednak, że sole kwasu eleonowego łączą się z białkiem surowicy krwi czyniąc je nieaktywnymi. Tak też badania zmierzające do wyizolowania i opatentowania pojedynczego związku chemicznego zostały zarzucone. Substancje znajdujące się w liściu oliwnym działają synergicznie i komplementarnie – obecność jednych warunkuje i wspomaga działanie innych. W Europie badania wyciągu z liścia oliwnego prowadzi się nadal. Uczeni z Tunisu zaobserwowali, że wodny ekstrakt z liścia oliwnego redukuje nadciśnienie, podwyższony poziom cukru i podwyższony poziom kwasu moczowego u gryzoni. Podwyższony poziom kwasu moczowego stanowi czynnik ryzyka dla chorób serca.
Mechanizmy działania:
Drzewka oliwne są niezwykle wytrzymałe, odporne na choroby oraz szkodniki. Osiągają wiek nawet 3000 lat. Tę odporność zawdzięczają oleuropeinie, gorzkiej substancji znajdującej się głównie w ich liściach. Jest to najsilniejszy składnik aktywny w liściu oliwnym. Oleuropeina to gorzki monoterpen glikozydowy z grupy sekoirydoidów. Oleuropeina i produkty jej hydrolizy takie jak kwas eleonowy, aglikon, i eleonoat wapnia – sól wyodrębniona z kwasu eleonowego wszystkie te elementy działając synergicznie tworzą ogromną siłę w zwalczaniu organizmów patogennych. Oddziaływują one na zewnętrzną błonę komórkową intruzów rozpuszczając ją. Dzięki powstałemu uszkodzeniu, system immunologiczny jest już zdolny do unicestwienia patogennego mikroorganizmu.
Zastosowanie:
Badania wykazały że oleuropeina, aktywny składnik liścia oliwnego wzmacnia siły obronne organizmu i stymuluje fagocytozę. Liść oliwny wykazuje również:
– Silne właściwości antygrzybicze, działając przy infekcjach drożdżami, grzybicy stóp i paznokci, swędzeniu w pachwinach, zakażeniach candida albicans oraz grzybicy owłosionej skóry
głowy (tinea captilis).
– Właściwości przeciwpasożytnicze.
– Wyjątkowo mocne działanie antybiotyczne i antyoksydacyjne. Dezaktywuje szkodliwe mikroorganizmy poprzez rozpuszczanie ich zewnętrznej błony komórkowej. Ekstrakt z liścia oliwnego radzi sobie ze schorzeniami związanymi z ponad 120 patologicznymi mikrobami, wirusami, bakteriami oraz innymi odpornymi na antybiotyki mikroorganizmami.
– Stwierdzoną wysoką skuteczność działania na większość wirusów (neutralizuje proces odwrotnej transkryptazy i proteazy (HIV)).
– Zwiększenie przepływu krwi w naczyniach wieńcowych, obniżenie poziomu złego cholesterolu, normalizacja ciśnienia tętniczego oraz poziomu cukru.
– Wysokie bezpieczeństwo i nietoksyczność nawet w dużych dawkach.
Krótka lista możliwych zastosowań
:
Gronkowiec, paciorkowiec, candida, opryszczka, grzybica stóp i paznokci, grypa i przeziębienie, sallmonella, wirus Epstaina-Barra, infekcje ucha, alergie, syndrom chronicznego zmęczenia, fibromylagia, zapalenie pochwy, problemy skórne, zapalenie wątroby typu B i C, schorzenia serca, arytmia, choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie płuc.
Dawkowanie:
W stanach ostrych przez pierwsze 1 – 2 dni 2 kapsułki co 6 godzin, następnie po 1 kapsułce co 6 godzin. Stany przewlekłe: 1 kapsułka 2 razy dziennie.
Liść Oliwny
Natura stworzyła skuteczne i bezpieczne środki na Twoje dolegliwości.
Weź to pod uwagę, nim sięgniesz po preparaty syntetyczne, które mogą powodować skutki uboczne.
Poznaj siłę ziół, których właściwości znane są od tysięcy lat.
Oleae Folium – Ekstrakt 6:1
Jest coś niezwykłego w liściu oliwnym. Otóż drzewo oliwne i jego liść to pierwsza roślina, o której wspomina Pismo Święte: „Gołębica wróciła do niego pod wieczór, trzymając w dziobie zerwany świeży liść z drzewa oliwnego. I poznał Noe, że wody na ziemi opadły”. (Genesis 8 : 11). Znacznie później Objawienie Św. Jana wskazuje nam liść oliwny jako lek służący zdrowiu „całych narodów”: „Na środku ulicy jego i na obu brzegach rzeki drzewo żywota, rodzące dwanaście razy, wydające co miesiąc swój owoc, a liście drzewa służą do uzdrawiania narodów”.
Objawienie Św. Jana 22:2. W Nowym Testamencie ponownie pojawia się wizja drzewa życia z jego liśćmi o uzdrawiającej mocy: „Na obu brzegach potoku będą rosły różne drzewa owocowe; liść ich nie więdnie i owoc się nie wyczerpie; co miesiąc będą będą rodzić świeże owoce, gdyż woda dla nich płynie ze świątyni. Owoc ich jest na pokarm, a liście ich na lekarstwo”.
Księga Ezekiela 47:12. Starożytni Egipcjanie wykorzystywali wyciąg z liści oliwnych do mumifikowania ciał faraonów ponieważ wierzyli, że posiada on niebiańską moc. Późniejsza medycyna ludowa przez wieki stosowała liść oliwny jako środek przeciw gorączce. Pierwsza medyczna wzmianka o właściwościach leczniczych liścia oliwnego pochodzi z 1854 roku. W Żurnalu Farmaceutycznym Daniel Hanbury donosił o właściwościach wyciągu z liści oliwnych. Stał się on bardzo popularny w Anglii, w szczególności leczono nim chorych powracających z kolonii tropikalnych. Autor przypuszczał, iż kluczem uzdrawiającej mocy jest gorzka substancja produkowana przez drzewo oliwne. Jego domysły zostały potwierdzone dziesiątki lat później, kiedy to naukowcy wyodrębnili tę gorzką substancję nazywając ją oleuropeiną. Jak okazało się później, to ona odpowiedzialna jest za szczególną wytrzymałość
i odporność drzewek oliwnych na szkodniki i bakterie. Prowadzono szereg prac badawczych nad wyciągiem z liścia oliwnego.
W 1962 roku włoscy uczeni opublikowali wyniki wskazujące iż oleuropeina obniża ciśnienie krwi u zwierząt. Dalsze badania europejskie potwierdziły te wyniki. Stwierdzono jednocześnie, że oleuropeina zwiększa przepływ krwi w naczyniach wieńcowych, łagodzi arytmię, zapobiega skurczom
mięśni. Duńscy naukowcy wyodrębnili aktywny składnik oleuropeiny – kwas eleonowy, który wykazywał silne właściwości antybakteryjne. Pod koniec lat 60-tych uczeni z Upjohn – dużej amerykańskiej firmy farmaceutycznej odkryli że kwas eleonowy powstrzymuje rozwój wirusów. Działał on w rzeczywistości na wszystkie testowane wirusy. Dalsze badania laboratoryjne z solami kwasu eleonowego wykazały jego dużą skuteczność przeciw bakteriom oraz pasożytom. Okazało się jednak, że sole kwasu eleonowego łączą się z białkiem surowicy krwi czyniąc je nieaktywnymi. Tak też badania zmierzające do wyizolowania i opatentowania pojedynczego związku chemicznego zostały zarzucone. Substancje znajdujące się w liściu oliwnym działają synergicznie i komplementarnie – obecność jednych warunkuje i wspomaga działanie innych. W Europie badania wyciągu z liścia oliwnego prowadzi się nadal. Uczeni z Tunisu zaobserwowali, że wodny ekstrakt z liścia oliwnego redukuje nadciśnienie, podwyższony poziom cukru i podwyższony poziom kwasu moczowego u gryzoni. Podwyższony poziom kwasu moczowego stanowi czynnik ryzyka dla chorób serca.
Mechanizmy działania:
Drzewka oliwne są niezwykle wytrzymałe, odporne na choroby oraz szkodniki. Osiągają wiek nawet 3000 lat. Tę odporność zawdzięczają oleuropeinie, gorzkiej substancji znajdującej się głównie w ich liściach. Jest to najsilniejszy składnik aktywny w liściu oliwnym. Oleuropeina to gorzki monoterpen glikozydowy z grupy sekoirydoidów. Oleuropeina i produkty jej hydrolizy takie jak kwas eleonowy, aglikon, i eleonoat wapnia – sól wyodrębniona z kwasu eleonowego wszystkie te elementy działając synergicznie tworzą ogromną siłę w zwalczaniu organizmów patogennych. Oddziaływują one na zewnętrzną błonę komórkową intruzów rozpuszczając ją. Dzięki powstałemu uszkodzeniu, system immunologiczny jest już zdolny do unicestwienia patogennego mikroorganizmu.
Zastosowanie:
Badania wykazały że oleuropeina, aktywny składnik liścia oliwnego wzmacnia siły obronne organizmu i stymuluje fagocytozę. Liść oliwny wykazuje również:
– Silne właściwości antygrzybicze, działając przy infekcjach drożdżami, grzybicy stóp i paznokci, swędzeniu w pachwinach, zakażeniach candida albicans oraz grzybicy owłosionej skóry
głowy (tinea captilis).
– Właściwości przeciwpasożytnicze.
– Wyjątkowo mocne działanie antybiotyczne i antyoksydacyjne. Dezaktywuje szkodliwe mikroorganizmy poprzez rozpuszczanie ich zewnętrznej błony komórkowej. Ekstrakt z liścia oliwnego radzi sobie ze schorzeniami związanymi z ponad 120 patologicznymi mikrobami, wirusami, bakteriami oraz innymi odpornymi na antybiotyki mikroorganizmami.
– Stwierdzoną wysoką skuteczność działania na większość wirusów (neutralizuje proces odwrotnej transkryptazy i proteazy (HIV)).
– Zwiększenie przepływu krwi w naczyniach wieńcowych, obniżenie poziomu złego cholesterolu, normalizacja ciśnienia tętniczego oraz poziomu cukru.
– Wysokie bezpieczeństwo i nietoksyczność nawet w dużych dawkach.
Krótka lista możliwych zastosowań
:
Gronkowiec, paciorkowiec, candida, opryszczka, grzybica stóp i paznokci, grypa i przeziębienie, sallmonella, wirus Epstaina-Barra, infekcje ucha, alergie, syndrom chronicznego zmęczenia, fibromylagia, zapalenie pochwy, problemy skórne, zapalenie wątroby typu B i C, schorzenia serca, arytmia, choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie płuc.
Dawkowanie:
W stanach ostrych przez pierwsze 1 – 2 dni 2 kapsułki co 6 godzin, następnie po 1 kapsułce co 6 godzin. Stany przewlekłe: 1 kapsułka 2 razy dziennie.
Liść Oliwny
Natura stworzyła skuteczne i bezpieczne środki na Twoje dolegliwości.
Weź to pod uwagę, nim sięgniesz po preparaty syntetyczne, które mogą powodować skutki uboczne.
Poznaj siłę ziół, których właściwości znane są od tysięcy lat.
napisał/a:
ona_2310
2009-09-27 16:10
Laryngolog przepisał mi już odpowiednie leki, które mi nie sprzyjają. Źle się po nich czuję :(