Cierpię na prokrastynację od wielu lat - co robić?
napisał/a:
luck3
2013-08-26 11:37
Witam!
Cierpię na prokrastynację od wielu lat. Zostałem z tego powodu wiecznym studentem.
Problem pojawia się, gdy mam wykonać działanie samodzielnie w domu.
Cała sytuacja dla mnie jest o tyle dziwna, że pracuje w jednym z najlepszych biur projektowych w Polsce i w biurze nie mam problemu z prokrastynacją mimo, że wykonuje identyczne zadania, z którymi mam ogromny problem w życiu prywatnym. Nie będę opisywał objawów ponieważ są to podręcznikowe objawy prokrastynacji.
Chce coś zrobić w tym problemem.
Czy mogę sobie z tym poradzić samodzielnie, czy niezbędna będzie terapia? Gdzie szukać pomocy? Czy może polecicie mi jakieś serwisy bądź artykuły, które pomogą mi z tego wyjść?
Cierpię na prokrastynację od wielu lat. Zostałem z tego powodu wiecznym studentem.
Problem pojawia się, gdy mam wykonać działanie samodzielnie w domu.
Cała sytuacja dla mnie jest o tyle dziwna, że pracuje w jednym z najlepszych biur projektowych w Polsce i w biurze nie mam problemu z prokrastynacją mimo, że wykonuje identyczne zadania, z którymi mam ogromny problem w życiu prywatnym. Nie będę opisywał objawów ponieważ są to podręcznikowe objawy prokrastynacji.
Chce coś zrobić w tym problemem.
Czy mogę sobie z tym poradzić samodzielnie, czy niezbędna będzie terapia? Gdzie szukać pomocy? Czy może polecicie mi jakieś serwisy bądź artykuły, które pomogą mi z tego wyjść?
napisał/a:
~Anonymous
2013-09-28 22:36
Zerknęłam na Twoje poprzednie posty i pomyślałam, że albo dajesz z siebie 100% albo 0%.
Pisałeś, że studiujesz trudny kierunek - czy wybrałeś się na niego z własnej woli? Czy czułeś/czujesz, że naprawdę chcesz być architektem?
Mam wrażenie, że po przyjściu z pracy jesteś tak zmęczony, że nic Ci się nie chce. Widać tu dwie skrajności, wpadasz albo w perfekcjonizm albo w marazm. Sztuką jest wyważyć te dwie skrajności i zacząć funkcjonować gdzieś po środku. Stąd może się brać prokrastynacja - nadmierne ambicje nie pokrywają się z zasobem energii, motywacji.
Oczywiście mogę się mylić
Pisałeś, że studiujesz trudny kierunek - czy wybrałeś się na niego z własnej woli? Czy czułeś/czujesz, że naprawdę chcesz być architektem?
Mam wrażenie, że po przyjściu z pracy jesteś tak zmęczony, że nic Ci się nie chce. Widać tu dwie skrajności, wpadasz albo w perfekcjonizm albo w marazm. Sztuką jest wyważyć te dwie skrajności i zacząć funkcjonować gdzieś po środku. Stąd może się brać prokrastynacja - nadmierne ambicje nie pokrywają się z zasobem energii, motywacji.
Oczywiście mogę się mylić